Dekker en de Weerd

Peter E. Hollander: In 1941 is Cornelis Lodewijk Johannes Dekker Sr via het Gewestelijk Arbeidsbureau te werk gesteld bij de Organisation Todt, en derhalve moeten meebouwen aan de Atlantikwal.

“Mijn zwak en misselijk nageslacht”, schijnt Opa Dekker eens over z’n kinderen te hebben gezegd. Nou, zwak is zijn nageslacht bepaald nooit geweest en allerminst misselijk, zo te zien
Thea de Corte

Opa en Opoe Dekker hadden in de Bonairestraat, een tuin met grint. Elk jaar moest Opa Dekker dat oprapen en dan werd dat gewassen in zo'n ovale zinken teil, waarin je in bad ging. Opoe Dekker had een hele lange vlecht, die zij altijd in een knotje droeg.
Kitty Harms

Opa Dekker heette voluit Cornelis Lodewijk Johannes. Hij is vernoemd naar een broer van zijn vader, want de eerste manlijke afstammeling van de nieuwe generatie Dekkers is een C.L.J. Op zijn beurt had Opa van al zijn broers als eerste een zoon in de volgende generatie, en onze oom Cor werd dus een C.L.J.
Van alle broers was het mijn vader, Coen, die als eerste een nieuwe manlijke loot aan de stam plaatste, en dat was ik. Mijn voornamen zijn dus weer Cornelis Lodewijk Johannes
Van alle neven mocht ik al eerste een zoon krijgen en dat werd dus weer een C.L.J.

Opa Dekker was zeer trots op zijn nieuwe kleinzoon. Hij had, heel aandoenlijk, toen wij trouwden aan Christien gevraagd of een kind een C.L.J. mocht zijn indien het manlijk zou zijn en als eerste van de nieuwe generatie Dekkers geboren. Ofschoon hij toen al behoorlijk op leeftijd was kwam hij speciaal naar Utrecht om ons met onze zoon te feliciteren. Hij was nooit scheutig met cadeaus, maar voor deze nieuwe loot gaf hij ons een enveloppe met 50 gulden. Dat was heel genereus van hem, want het enige echte cadeau dat hij mij ooit gegeven heeft was zo'n grote, dure sigaar in een tinnen kokertje toen ik eenentwintig geworden was. Had hij speciaal gekocht bij Hajenius op het Rokin.
Wij hebben onze C.L.J wijselijk geen Cees genoemd zoals zijn vader, maar Richard. Bij ons thuis geeft er tenminste maar één antwoord als-t-ie geroepen wordt, zegt Christien
Kees Dekker

Ik herinner mij ook een Zondags bezoek aan Opoe en Opa Dekker in de Bonairestraat. Ik werd op de tram gezet vanuit Amsterdam Oost en moest uitstappen aan het einde van de Overtoom. Daar was de kerk waar ze dan waren. Netjes wachten voor die kerk en toen mee naar huis. Kreeg daar melk met een koekje. Wat was alles daar mooi en netjes. Kan het nog zo uittekenen. In de kamer het orgel rechts, 2 leunstoelen voor het raam met een tafeltje. Een tafel in het midden met een paar rechte stoelen eromheen. Ik denk dat ze daar nooit op zaten, want ze waren haast nieuw. Een gemakkelijke stoel bij de kachel links. Opa las mij dan voor uit een boek over de Boerenoorlog. Dat waren geloof ik 2 of 3 dikke boeken. Wat of een kind van 8 daar nu aan moest vinden maar ja. Ook gingen we de tuin in. Opoe liet mij de verschillende bloemen zien, het was een flinke tuin met een perk in het midden met een grindpad er omheen en een border. Mijn Vader vertelde mij, dat datzelfde grind elk jaar netjes werd opgeraapt door Opa en in een wasteil (tobbe) werd gewassen en nadat het pad van onkruid was ontdaan werd het grind er weer ingelegd.
Kitty Harms

Herinneringen van kleinzoon Dolf:

1. Zondagse wandelingen. Amstel, Diemerdijk. Villa aan de Amstel waarvoor hij de imposante deur had gemaakt. Gevallen tijdens de bouw, vandaar de bochel.
2. Zondagse vertellingen: tot vervelens toe voorlezen uit “De vaten van Tyrrhus”. Op m’n 12e had ik elk boek in huis gelezen, maar dat niet.
3. Zeepkist. Voor mijn vriendje Peter de Bree en mij heeft opa op mijn verzoek een zeepkist gemaakt. Groot was ons verdriet (en opa’s frustratie) toen bij ons bezoek op woensdagmiddag bleek dat hij een echte zeepkist had gemaakt met houten wielen en een hevelbesturing (rechte stok). Dat was niet de bedoeling, iedereen had een kar met wielen van een kinderwagen, met een bout en een touwtje voor de besturing. Dat mochten we zelf maken, voor opa hoefde het niet meer.
4. Aanmaakhoutjes. Het hele jaar was opa bezig met het maken van aanmaakhoutjes voor de vele kachels op Amstelhof. In diverse schuurtjes werd de voorraad opgeslagen, meters dik en hoog. En zo precies dat je er een lineaal langs kon leggen, zo vlak.
5. De gebochelde van Amsterdam. Opa beschouwde Amstelhof als zijn terrein, hij kwam in alle gebouwen en op alle plekken om de voorraden kachelhout aan te vullen. Niets was mooier dan met opa over de zolders te struinen, van gebouw naar gebouw. Als een …..
6. Druivenkas. Opa had naast de toenmalige keuken van Amstelhof een eigen kasje waar hij druiven teelde. Witte, die konden natuurlijk niet eetbaar zijn volgens Moeder (want druiven in de winkel waren allemaal blauw). Maar voor ons kinderen (en voor de verpleegstertjes) waren ze een tractatie.
7. Zwemmen. Bij reparaties aan zijn druivenkas is opa een keer te water geraakt. De kas stond aan de rand van de ………..gracht, hoek Amstel. Een hele hoge walkant, waar hij niet zo maar op kon klimmen. Mijn vriendje en ik in paniek, maar opa (dik in de 80) zwom rustig door de gracht, onder de brug door de Amstel op naar een plek waar hij aan land kon klimmen. In zijn zwarte Manchesterpak, dat ook zonder water al loodzwaar was.

Adressen tijdens huwelijk:
Elandsgracht 83,
J.P.Heijestraat 119C,
Kinkerstraat 306,
Molenpad 10,
G.Tolstraat 144,
Crijnssenstraat 64,
Bonairestraat 66